اگر در زمان حیات خود بخشی از اموالمان را که به آن نیاز مبرم نداریم به صورت قطعی یا به صورت صلح عمری در راه خلق انفاق کنیم خیلی بهتر از آن است که با وصیت، پس از مرگمان انفاق شود.
پیامبر گرامی اسلام صلی ا… علیه و آله می فرمایند:
اگر فلان شخص این یک عدد خرما را با دست خودش به نیازمندان می داد از وصیت به انفاق یک انبار خرما به دست من بهتر بود.
لئالی الاخبار، جلد ۳، ص۱۰۱